158. rocznica wybuchu Powstania Styczniowego
W 158. rocznicę jednego z ważniejszych zrywów niepodległościowych w historii Polski, przedstawiciele Samorządu Powiatu Węgrowskiego uczcili pamięć bohaterów z 1863r.
Starosta Węgrowski Ewa Besztak i Wicestarosta Marek Renik oddając hołd bohaterom, zapalili symboliczne znicze przy kamieniu-pomniku upamiętniającym ks. Stanisława Brzóskę i innych uczestników walk powstańczych z 1863r., który znajduje się w miejscowości Stary Dwór (gm. Wierzbno). Z uwagi na aktualną sytuację epidemiologiczną, obchody 158. rocznicy wybuchu Powstania Styczniowego ograniczono do minimum.
W związku z przypadającą w 2021 roku 200. Rocznicą urodzin Cypriana Kamila Norwida, przypominamy, iż Norwid w swojej twórczości odnosił się również do kwestii powstania styczniowego.
W swoim wierszu „Do wroga” Norwid podkreśla zwracając się do Rosjan, że jako naród pod wodzą carskiego despotycznego rządu, powinni się zjednoczyć i walczyć o swoją tożsamość. Wieszcz wskazuje, że bohaterski patriotyzm Polaków z wydarzeń powstania styczniowego powinien być dla nich wzorem do naśladowania. Ten sam motyw, gdzie Polacy dają Rosjanom lekcję prawdziwego poświęcenia dla ojczyzny, ponosząc za to często najwyższą cenę, powraca w prozie Norwida z okresu powstania. Mimo, że poeta odnosił się krytycznie do aspektów nieodpowiedniego przygotowania walczących i zbyt szybkich, nieprzemyślanych decyzji często wpływających na klęskę walk powstańczych, całym sercem oddany był walczącym w powstaniu rodakom.
- Na podstawie tekstu Wiktora Weintrauba "Norwid wobec powstania styczniowego".
Powstanie styczniowe było zrywem narodowym przeciwko Imperium Rosyjskiemu, spowodowanym narastającym rosyjskim terrorem. Wybuchło 22 stycznia 1863 w Królestwie Polskim i 1 lutego 1863 w byłym Wielkim Księstwie Litewskim. Trwało do jesieni 1864 roku. Miało charakter wojny partyzanckiej, w której stoczono ok. 1200 bitew i potyczek. Mimo początkowych sukcesów zakończyło się klęską powstańców, z których kilkadziesiąt tysięcy zostało zabitych w walkach, blisko 1 tys. straconych, ok. 38 tys. skazanych na katorgę lub zesłanych na Syberię, a ok. 10 tys. wyemigrowało. Było największym polskim powstaniem narodowym i spotkało się z poparciem międzynarodowej opinii publicznej.